ενθροώ

ἐνθροῶ, -έω (Μ) [θροῶ]

1. θροώ, θορυβώ

2. παθ. ταράσσομαι, θορυβούμαι («τοῡ τε βασιλέως ἐνθροηθέντος», Ιωσ. Γενέσ.).